رابطه‌ی خودکارآمدی پژوهشی و بهره‌وری پژوهشی اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه خودکارآمدی پژوهشی با بهره‌وری پژوهشی در بین اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی اهواز است روش پژوهش: پژوهش حاضر به روش پیمایشی تحلیلی با رویکرد همبستگی انجام شده است. جامعه‌ی پژوهش شامل کلیه اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی اهواز است که از بین ایشان 181 نفر به روش تصادفی در دسترس به عنوان نمونه جهت شرکت در پژوهش انتخاب شدند. داده‌های پژوهش با استفاده از توزیع دو پرسش‌نامه‌ی خودکارآمدی پژوهشی فیلیپس و راسل و پرسش نامه‌ی محقق‌ساخته‌ی بهره‌وری پژوهشی بین اعضای جامعه‌ی پژوهش پس از تأیید روایی و پایایی گردآوری گردید. نمره‌ی پایایی پرسش‌نامه‌ی خودکارآمدی پژوهشی، 83/0 و بهره‌وری پژوهشی 81/0 با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ محاسبه شد.. داده‌های حاصل پس از ورود در نرم‌افزار SPSS21 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‌های t تک‌نمونه‌ای، ضریب همبستگی پیرسن و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: خودکارآمدی پژوهشی با میانگین 56/227 در سطح مطلوب و بهره‌وری پژوهشی با میانگین 47/61 در سطح متوسط قرار دارند.از بین مؤلفه­های خودکارآمدی پژوهشی مهارت­های نوشتن با میانگین 73/63 بیشترین و مهارت­های رایانه­ای و کمّی با 08/44 کمترین میانگین را داشتند. میانگین مهارت­های پژوهش عملیاتی 88/59 و طراحی پژوهش 87/59 می­باشد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی پژوهشی و مؤلفه‌های آن با بهره‌وری پژوهشی رابطه‌ی معنادار مثبت وجود دارد و بیشترین همبستگی مربوط به مؤلفه‌ی مهارت‌های طراحی پژوهش است (r= 0.872). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مؤلفه‌های مهارت‌های طراحی پژوهش و مهارت‌های رایانه‌ای و کمّی پیش‌بینی‌کننده‌ی بهره‌وری پژوهشی هستند.